این راز تقدیم شما!!

به قلمِ آسمان پنجشنبه بیست و سوم فروردین ۱۴۰۳. ساعت 18:47 لبخند می زنی دلِ من آب می شودچیزی بدَل به یک غزلِ ناب می شوددیگر بدونِ هیچ دلیلِ مشخصیقلبم فقط برایِ تو بی تاب می شودهرجا که باشم از سرِ من خواب می پردوقتی که چشم هایِ تو بی خواب می شودیکباره ذوق می کند و مثلِ بچه هامردی به قصه هایِ تو پرتاب می شود این راز تقدیم شما!!...

به قلمِ آسمان دوشنبه بیست و هفتم فروردین ۱۴۰۳. ساعت 7:32 استخوان های عشق پوسیدند، از گل تو بهار روییدهمن تو را خلق می کنم از نو، با همین دست های شوریدهبا هزاران هزار دلتنگی، شیشه های شکسته ی رنگیچیزی از جنس عشق می سازم، که بر آن آفتاب پاشیدهکوزه ی خالی ام پر از آه است، کوزه! آری مزار ارواح استترک کوزه خوب می داند، کسی این زخم را خراشیده..مرگ هم راستی عجب هنری است، آه، این آه، فوت کوزه گری استکوزه ها خفته داخل پستو، کوزه‌گر زیر خاک خوابیدههر دو هستیم، هم تو و هم من، هر دو از یک جنازه آبستنزن و مردش نمی کند توفیر، چه کسی مرگ را نزاییده؟با همین موی پر کلاغی باز، واژه ها رفته اند تا پروازمنم و شعرهای دور و دراز، منم و این سر تراشیدهزندگی چیست؟ بی بدن بودن، زندگی کن به رسم من بودنتا که نائل شوی به زن بودن، چه کسی بعد مرگ را دیده؟ این راز تقدیم شما!!...

به قلمِ آسمان چهارشنبه بیست و نهم فروردین ۱۴۰۳. ساعت 16:35 یک جفت چشم داشتم- که تو یادت نیست -یک جفت گوش- که تو یادت نیست -و قلبی- که باورش برای تو سخت بود -یادشان بخیرکه بلد بودندمثل معجزه‌ای در عصر معمولی‌هامیخکوبت شوندو با حیرتی مافوق‌طبیعی دوستت بدارندیادت بخیرکه فرق داشتی با دیگرانیادت بخیر این راز تقدیم شما!!...